اگرچه منابع غربی در ابتدا کوشیدند به سبک تمام مواجهه‌های قبلی خود با دستاوردهای تحقیقاتی و فناوری ایران، ابتدا این خبر را یک بلوف بخوانند اما تأکید علی اکبر صالحی رئیس وقت سازمان انرژی اتمی ایران مبنی بر اینکه بازرسان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی برای نظارت بر پروسه تولید سوخت 20 درصد به نطنز بیایند، تبلیغات رسانه‌های غربی را بی‌اثر کرد.

در عین حال، زمان زیادی نگذشت که بازرسان آژانس در گزارش‌های خود از تولید 2،5 کیلوگرم سوخت 20 درصد به‌طور میانگین در ماه خبر دادند تا معلوم شود، آنچه که بلوف بوده، ادعای رسانه‌های غربی بوده نه دستیابی ایران به این فناوری. مدیرکل آژانس در آخرین گزارش فصلی خود (23 نوامبر 2010، 2 آذر 89) تأکید کرد که غنی‌سازی 20 درصد تا چهار روز قبل از گزارش نهایی (یعنی 19 نوامبر) بدون توقف در ایران ادامه داشته و حجم هگزا فلوراید اورانیوم 20 درصد ایران به 33 کیلوگرم رسیده است که در مقایسه با گزارش فصل قبل، 11 کیلوگرم افزایش نشان می‌‎دهد.

با این وجود، آنچه که منابع غربی پس از مطمئن شدن از توانایی ایران در تولید سوخت 20 درصد به‌عنوان موضوع مانور خود انتخاب کرده بودند، امکان تولید صفحات سوخت در ایران بود. این منابع با یادآوری اینکه چنین توانایی در اختیار تعداد محدودی از کشورها قرار دارد، خاطرنشان کرده بودند که ایران در صورتی که بخواهد اورانیوم 20 درصد خود را در رآکتور تهران مصرف کند، مجبور است که آن را برای تبدیل به صفحات سوخت به فرانسه بفرستد و پاریس نیز در شرایطی با این درخواست موفقت خواهد کرد که ایران، شروط غرب را بپذیرد.

با این حال، خبری که صالحی این بار در قامت سرپرست وزارت امور خارجه اعلام کرد، بار دیگر، غرب را شوکه کرده است، وی که شهریور ماه امسال از تولید اولین مجتمع صفحه سوخت هسته ای در شهریور سال 90 خبر داده بود، برای نشان دادن جدیت ایران در این زمینه، دو روز پیش اعلام کرد که کارخانه پیشرفته‌ای برای تولید میله و صفحه سوخت در اصفهان در حال احداث است.

هفته‌نامه اشپیگل که موضوعات ایران به‌ویژه مسئله هسته‌ای را با حساسیت ویژه‌ای دنبال می‌کند، در واکنش به این اظهارنظر، نوشت: "خبر موفقیت آمیز تولید میله های سوختی در ایران دوباره دنیا را شوکه کرده است."

ستون نویس اشپیگل در این مقاله تأکید می‌کند که پیشرفت‌های هسته‌ای ایران دیگر حالتی پیوسته پیدا کرده است. او افزود: «به‌راستی ایران با برنامه اتمی‌اش به کجا پیش می رود. به نظر می رسد پاسخ دقیق این پرسش را تنها حاکمان تهران بدانند. گویا برای آن‌ها اسان است که بار دیگر دنیا را به هم بریزند، به‌ویژه با انتشار این خبر جدید که از قرار معلوم دیگر خودشان می توانند میله های سوختی هم تولید کنند. با اعلام این توانمندی در واقع ایران جزئیات بیشتری از برنامه اتمی خود را فاش کرد که تاکنون به‌طور رسمی منتشر و معلوم نشده بود.

غرب تا به‌حال فرض را بر این مبنا قرار داده بود که تهران در این مورد هنوز توانایی فنی مورد نیاز را در اختیار ندارد. صالحی که همزمان سرپرست وزارت امور خارجه ایران نیز هست با اشاره به اینکه هم اکنون در تأسیسات هسته ای اصفهان واحدی برای تولید میله های سوختی دایر شده است، اظهار داشت: با تکمیل این واحد ایران جزو معدود کشورهایی خواهد شد که می تواند صفحات و میله های سوختی تولید کند.

صفحات سوختی در راکتورهای آب سبک کاربرد دارند. تاکنون ایران میله های سوختی مورد نیاز خود را از روسیه تأمین می کرد. پس از تأخیرهای چندین ماهه، سرانجام ایران در اکتبر گذشته رآکتور اب سبک بوشهر را که با کمک روس‌ها ساخته شده است، به میله های سوختی تجهیز کرد.

اخبار موفقیت آمیز توسعه برنامه اتمی ایران که دیگر حالتی پیوسته پیدا کرده است، بخشی از راهبرد اطلاعاتی تهران در ارتباط با مناقشه اتمی این کشور است. درست همین اواخر یعنی پیش از برگزاری مذاکرات ژنو سوئیس بود که صالحی در تلویزیون ایران از تولید کیک زرد به‌عنوان ماده پایه در غنی سازی اورانیوم در ایران خبر داد. پیشتر غرب این‌طور می دانست که مواد خام مورد نیاز برای تولید این ماده موثر در ایران موجود نیست. چون ماده اولیه پیش برنده برنامه اتمی ایران حدود 600 تن کیک زردی بوده است که تهران پیش از انقلاب اسلامی آن را از افریقای جنوبی تامین کرده بود.

تولید صفحات و میله های سوختی گامی اصلی در زنجیره سوخت هسته ای در بعد صلح آمیز انرژی اتمی محسوب می شود. به بیانی گویاتر، تولید صفحات سوخت به نوعی مقدم بر غنی سازی اورانیوم است. تاکنون غنی سازی اورانیوم در کانون و محور مناقشه اتمی ایران قرار داشته است.»